Roufaida creëert een alternatief popuniversum met Noord-Afrikaanse elementen en laat zich daarbij inspireren door Arabische dichters, gnawa grooves en Nina Simone’s credo: It’s an artist’s duty to reflect the times. Met invloeden van Björk, Fairuz en Nilüfer Yanya produceert Roufaida indiepop met gitaar, guembri, vintage Riffijnse cassettesamples en beats in het Engels en Arabisch. Op het podium brengt ze haar ingetogen muziek solo, zodat je als luisteraar heel dichtbij komt.
Net als vele andere kinderen van Marokkanse migranten, reisde Roufaida als kind met haar familie in de zomer met de auto naar Marokko in de zomer. Tijdens die ritten klonk Riffijnse en Arabische muziek tegen het decor van een steeds roder wordend landschap. “Toen ik opnieuw naar die muziek ging luisteren, gebeurde er iets. In het ritme herkende ik een ritme dat ook in mijn lijf zit. Het voelde heel natuurlijk om daar iets mee te doen.”
De thematiek van haar teksten gaat over hoop en kansen: zo verschillend als we lijken, zo gelijk zijn we in ons verdriet, onze liefde en eenzaamheid.